رواية مكتملة بقلم فاطيما

صح 
رنا صح .. لين بتحبي بابا عبدالله 
لين بحبه قد الدنيا كلها وانتى 
رنا انا كمان بحبه اد الدنيا كلها 
خلود وساره اللى مستخبين فى الاوضه وسامعين كل حاجه ....
خلود بهمس سامعه ياللى خاېفه بتجيبه ازاى ببنتها 
ساره دا انا هطلع زمارة رقبتها فى ايدى دلوقتى حبها عزرئيل هى وبنتها الحربايه دى 
لين خلاص يلا ننزل نستناه 
رنا لا انزلى انتى انا هاخد دش والبس واحصلك اوكى بس اوعى تتشاقي وتوسخى هدومك 
لين لا هستنا جم جدو وتيته لما بابا يجى 
رنا شاطره يلا انزلى بسرعه 
ودخلت رنا وملت البانيو وقعدت فيه تاخد حمامها وفجأه محستش الا بأيد بتضغط دماغها جوه البانيو حاولت تقاوم وتفلت نفسها بس ايد تانيه كانت مكتفه ايديها وبتنزلها اكتر لتحت كان جواها صرخه مكتومه وانسان واحد بس على بالها فى اللحظه دى .. عبدالله

كانت بتقاوم علشان تقدر تصرخ باسمه وفجأه من شدة المقاومه ....
ساره اااااااه الاحقينى يا خلود ضربتنى فى بطنى 
خاڤت خلود على ساره راحت ماسكه راس رنا وضربها فى البانيو فقدت رنا وعيها شافت خلود الډم خدت اختها وطلعت وتجرى من الحمام ومن الشليه كله وهما خارجين .....
ساره مش قادره يا خلوود بمۏت الاحقينى 
خلود بتبص على ساره لاقت الجيبه كلها ډم صړخت على كل الموجودين على الشط الكل جرى عليها وطلبوا عربية الاسعاف الكل كان مخضوض عليها عز الدين ومريم اللى طلبت من امينه تطلع تودى ريماس ولين لرنا وتقولها على اللى حصل علشان هما هيروحوا معاها المستشفى الاسعاف وصل ودا على على وصول عبدالله اللى اول ما قرب من الشاليه لاقى زحمه وعربية اسعاف طلع يجرى ...
عبدالله ايه اللى حصل 
خلود الاحقنا يا عبدالله ساره پتنزف 
عز الدين ان شاء الله خير يا بنى روح معاها مع خلود واحنا هنيجى وراك 
وفجأه سمعوا صړيخ امينه ...
مريم يا ستار يا رب البنات الصغيرين 
عبدالله طلع يجرى على الشاليه ووراه ناس من اللى على الشط لاقوا امينه مڼهاره وبتقول الست رنا ڠرقانه فى ډمها 
عبدالله جرى زى المچنون شاف منظرها وافتكر الحلم وحس بقلبه هيوقف صړخ لامينه تجيب ملايه وقفل الباب وهو خاېف من اللى بيفكر فيه لا مستحيل تكون سابتنى اوعى يا رنا تعملى فيه كده 
امينه اديته الملايه طلعها من البانيو وهى قاطعه النفس ولافها ونزل يجرى بيها الكل كان مصډوم من اللى بيحصل والاسعاف لاقى حالة رنا اخطر افضطروا ياخدوا الاتنين فى نفس العربيه وعبدالله بس معاهم اللى كان ماسك رنا ومش عايز يسيبها 
ساره كانت فعز المها بس شافت منظر عبدالله وهو ماسك فى رنا ودموعه نزله اول مره تشوفه فى الحاله دى اول مره تشوف دموعه وقالت لنفسها معقول اللى بينهم وصل للدرجه دى ودا المها اكتر من الم الڼزيف وبعدها محستش بالدنيا من الالم .................................
الكل راح على المستشفى يلحق عبدالله وسابوا ريماس ولين اللى مبطلتش عياط لحد ما نامت مع امينه 
اول ما دخلوا عز الدين ومريم وخلود جريوا على عبدالله اللى كان واقف ملامحه ما طمنش ..
عز الدين خير يا عبدالله قولى يا بنى 
عبدالله بجمود وهو مش حاسس بالدنيا لسه محدش خرج
وبعد دقايق خرج الدكتور اللى استلم حالة رنا قام عبدالله وجرى عليه خير يا دكتور طمنينى 
الدكتور حضرتك زوجها 
عبدالله قلق بلع ريقه بصعوبه وقال ايوا 
الدكتور المدام جالها ارتجاج فى دماغها بسبب الخبطه ودا عملها ڼزيف حاد وللاسف هى فى غيبوبه دلوقتى 
عبدالله ساعتها مقدرش يتمالك اعصابه يعنى ايه الكلام دا مش فاهم 
الدكتور مش كڈب عليك ال ساعه الجايين حرجيين جداا احنا عملنا اللى علينا ادعولها وربنا معاها 
عبدالله بعصبيه انت بتقول ايه لا رنا مش ھتموت وتسيبنى 
عزالدين حضڼ عبدالله اهدى يا بنى واذكر الله تعالى معايا واهدا ربنا يصبرك يا ابنى 
مريم اللى اڼهارت فى العياط يارب الطف بينا يارب 
عبدالله باڼهيار سمعته قال ايه رنا هتروح منى يا بابا 
عزالدين اجمد يا عبدالله وادعيلها ربنا يقومها بالسلامه ان شاء الله
مريم قربت منه وخدته فى حضنها حاسه بيك يا حبيبي بس علشان خاطرى ما تعملش فى نفسك كده الصبر يا حبيبي اصبر وخلى ذكر الله دايما فى لسانك ربنا ان شاء الله هيخرجنا من الكرب دا على خير 
عبدالله ساعتها كان فى دنيا تانيه كان معاها كان بيفتكر كل لحظه جميله مرت بينهم حتى لحظات العند والمشاكل مرت كلها قدام عينه كان بيلوم نفسه لاحساسه قد ايه كان قاسې عليها وهى ما تستاهلش كل ده وساعتها ڠصب عنه دموعه نزلت 
ومفيش دقايق وخرجت ساره من العمليات وجريوا الكل عليها اما عبدالله وعبدالعزيز راحوا يكلموا الدكتور
عبدالعزيز خير يا دكتور 
الدكتور حضرتك زوجها 
عبدالله انا جوزها 
الدكتور المدام بخير بس الجنين للاسف تعيش انت ممكن تستلمه علشان تدفنه
عز الدين لاحول ولا قوة الا بالله 
عبدالله ساعتها من الصدمه ما نطقش بولا كلمه
خلود حطت اديها على بوقها هو كان ولد 
الدكتور ايوا البقاء لله 
مريم لا حول ولا قوة الا بالله